Afro-Bolivians from Coroico - Afrobolivianos de Coroico - Afroboliwijczycy z Coroico -Aфроболивийцы

African features, darker colour of their skin, bombin decorating their heads, aguayo of thousands of colours, and pollera ...

In the warm climate of Coroico in the Nor Yungas province, 96 kilometers from La Paz, between high and green Andes and in the middle of the tropical greenery, next to Aymaras and Mestizos live Afro-Bolivians.

During the colonization, the black African slaves mainly from Congo and Angola were brought to work in the silver mines in Potosi. Exhausting work, extremely low temperatures and high attitude above 4.070 meters above sea level, caused many deaths. Those who survived were moved to work in the tropical climate of Coroico. When in 1952 the Bolivian government abolished slavery work, the Afro-Bolivians were liberated and granted with territories where they live and work today.

It is estimated that nowadays there are around 9.000 Afro-Bolivians living in the Nor Yungas province, majority of who are dedicated to cultivation of coffee, coca, citrus fruits, bananas, yucca and papaya among others. They are part of the Bolivian culture, but at the same time they maintain vivid their African roots visible mainly in music and dance.

***

Rasgos africanos, el color de piel más oscuro, el bombín decorando la cabeza, el aguayo de miles de colores y la pollera...

En el cálido clima de Coroico, en la provincia Nor Yungas, a 96 kilómetros de La Paz, entre las altas montañas verdes y en medio de la vegetación semitropical, junto a los aymaras y mestizos, viven los afrobolivianos.

Durante la Colonia, los esclavos de África, en particular del Congo y Angola, fueron traídos para trabajar en las minas de Potosí. El trabajo duro, el frio de las minas y la altura de 4.070 metros sobre el nivel del mar, provocaron muchas muertes. Los que sobrevivieron migraron al clima semitropical para trabajar en agricultura. En 1952 el gobierno boliviano eliminó el trabajo gratuito liberando los afrobolivianos de la esclavitud y otorgándoles las tierras donde viven y trabajan actualmente.

Se estima que en la provincia Nor Yungas viven alrededor de 9.000 afrobolivianos, que en su mayoría se dedica al cultivo de coca, café, cítricos, plátano, yuca y papaya, ente otros. Forman parte de la cultura boliviana pero al mismo tiempo mantienen una fuerte raíz cultural visible especialmente en música y danza.

***

Afrykańskie rysy twarzy, ciemniejszy kolor skóry, kapelusz ''bombin'' na głowie, chusta ''aguayo'' w odcieniach tęczy i spódnica pollera ... W ciepłym klimacie Coroico, w prowincji Nor Yungas, 96 kilometrów od La Paz, wśród wysokich zielonych gór, w samym środku tropikalnej roślinności, obok Ajmarów i Mulatów żyją Afroboliwijczycy.

W okresie hiszpańskiej kolonizacji, afrykańscy niewolnicy zamieszkujący tereny Konga i Angoli, zostali przywiezieni do Boliwii, by pracować w kopalniach srebra w Potosi. Ciężka praca, bardzo niskie temperatury i wysokość powyżej 4.070 metrów nad poziomem morza, spowodowały śmierć wielu osób. Ci, którzy przeżyli zostali przesiedleni do pracy w rolnictwie w tropikalnym Coroico. W 1952 rząd Boliwii zniósł niewoniczą pracę uwalniając tym samym Afroboliwijczyków i przyznając im tereny rolnicze, na których żyją i pracują do dnia dzisiejszego.

Szacuje się, że w prowincji Nor Yungas żyje około 9.000 Afroboliwijczyków, którzy w większości zajmują się uprawą koki, kawy, cytrusów, bananów, juki i papai. Mimo, że są częścią kultury boliwijskiej, kultywują żywe zwyczaje i tradycje afrykańskie widoczne szczególnie w muzyce i tańcu.

***

Африканские черты лица, темный цвет кожи, шляпа " бомбин" на голове, платок в тысячи оттенков радуги и юбка "поллера"... В тёплом климате Коройко, в провинции Нор-Юнгас, в 96-ти километрах от города Ла-Пас, среди высоких зеленых гор, в самом центре тропической растительности, рядом с Аймарами и Метисами, живут aфроболивийцы.

Во время испанской колонии африканские рабы, большинство из которых приехали из Конго и Анголии, для работы в шахтах по добыче серебра в городе Потоси. Тяжелая работа, холод в шахтах и на высоте свыше 4.070 метров над уровнем моря привели к множеству смертей.Те, которые выжили, иммигрировали в места с тёплым климатом, чтобы работать в агрикультуре. В 1952 боливийское государство запретила бесплатную работу, освободив их от рабства и поощрив земельными участками, на которых живут и работают по настоящее время.

Согласно переписи населения в Лос-Юунгас проживают около 9 тысяч афро-боливийцев, занимающиеся производством коки, кафе, цитрусовых, бананов, юкки и папайи и др. Они - часть боливийской культуры и в тоже время культивируют свою традицию в музыке и танцах.